தேவையில்லை......

வீட்டுக்கூரையின்
அந்தரத்தில் சுழலும் அந்த
மின்விசிறி ஏதோ சொல்கிறது!

என் தொண்டைக்குழிக்குள்
ஏதோ சொல்லமுடியாத அளவுக்கு
பெரிய வார்த்தை சிக்கிகொண்டிருக்கிறது!

என் வாய்திறந்தாலே
வாயு மட்டுமே வார்த்தைகளுக்கு பதிலாய்

சீதனமாய் தரப்பட்ட
அந்த ஆளுயர கண்ணாடியில்
வீங்கிப்போன என் கண்கள்
வித்தியாசமாய்!

யாரிடமும் பேச முடியாமல்
வார்த்தை தொலைத்த மௌனமொழியால்
பேசத்தொடங்குகிறேன்..

திருட்டுதனமாய் சமையலறையில்
சாமான் உருட்டும் பூனையிடம்,

இருபது வயதில்
என்னை அவன் வீட்டுக்கு அனுப்பி
தன் கடமை முடிந்ததாய்
என் தந்தை சந்தோசமாய் இருந்திருக்க
தேவையில்லை!

உண்மையான அன்புகொண்டு
என் கருவறையில் ஒரு உயிரை
அவன் உருவாக்கியிருக்க தேவையில்லை!

சந்தோச செய்தியுடன்
அலுவலுக்காய் புறப்பட்ட அவனை
எதிர்வந்த வாகனமும் சிதைத்திருக்க
தேவையில்லை!

பல ஆயிரங்களை வாங்கிக்கொண்டு
அவனின் காலை எடுத்தால் பிழைப்பான்
என்று மருத்துவர்கள் அவன் உயிரை
இழுத்துப்பிடித்திருக்க தேவையில்லை!

அறுவை சிகிச்சையில்
அவன் குடலில் இருந்த கற்கள் கிழித்து
சிறுநீர் கலந்து அவன் இறந்திருக்கவும்
தேவையில்லை!

இது அத்தனையும்
இந்த மூன்று மாதத்தில் நடந்திருக்க
தேவையில்லை!

இத்தனை பெரியவார்த்தைகள்
என் தொண்டைக்குழியுள் சிக்கி
எனை ஊமையாய் மாற்றியிருக்கவும்
தேவையில்லை!

தனியாய்
அமர்ந்து அந்தரத்தையே
நோக்கி அமர்ந்திருந்த என்னிடம்

கூரையில் சுழலும்
அந்த மின்விசிறி
தேவையே இல்லை என
சொல்லிக்கொண்டிருந்தது யாருக்கும்

புரியாத சப்தத்தோடு!

இவை எவையும் புரியாத
அந்த பூனை வெளியில் ஓடத்தொடங்கியது